TÜRKÇENİN DOĞRU KULLANIMI VE MÜKEMMELLİK HASTALIĞI

Ezop,Sisam Adası’nın Kralı Ladmon’un kölesi olmadan önce, çağın tanınmışbilginlerinden Ksantus’un kölesi imiş. Ksantus, bir gün Ezop’a demiş ki:“Çarşıya git, bu akşamki misafirlerime en iyi, en lezzetli yemekleri yapmakiçin ne gerekiyorsa satın al.” Ezop, Ksantus’un misafirleri şerefine verdiğiziyafette bütün yemekleri “dil”den yapmış. Ksantus, Ezop’u misafirlerininönünde azarlamış: “Nedir bu rezalet? Ben sana en lezzetli, en nefis yemekleriyap, dedim. Sen hepsini dilden yapmışsın.” Ezop “Evet efendim, en lezzetliyemekleri hep dilden yaptım” demiş. “Çünkü dünyadaki en güzel, en tatlı şeydildir. İnsanlar dilleriyle anlaşırlar, dilleriyle dua ederler, diğerlerinekarşı sevgilerini dille anlatırlar. Dil olmasaydı, insanların hâli ne olurdu?”Aradan zaman geçmiş; Ksantus, bu defa pek sevmediği kişilere ziyafet vermekistemiş ama bu defa Ezop’tan en kötü yiyecekleri hazırlamasını istemiş. Ezop,bir önceki ziyafet gibi, çorba dâhil bütün yiyecekleri dilden yapmış veefendisi azarlamadan kulağına fısıldamış. “Dünyadaki en acı, en çirkin, en kötüşey dildir. İnsanları, birbirine düşüren, kavga ettiren, aralarını açan,savaşlar çıkartan dildir. İnsanın başına gelen pek çok felaketin sebebi,dildir.” Ezo dilin gücünden bahsederken çok ince bir yönden yaklaşmış.  Dilinsanları diğer tüm canlılardan ayıran en önemli iletişim unsurudur. Türkçeyiyerinde güzel ve anlamlı kullanmak önemli bir meziyettir. Yaşadığımız dünya herkültürün her alanın birbirine hem çok çabuk entegre olacağı hem çok kolayyozlaşıp bozulabileceği bir zemine sahip. Her geçen gün insan egosunu körükleyenbencilliği zirveye çıkaran bir haz ve hız çağı içinde savrulmakta. Her zamanher şeyin en mükemmelinin bizim olmasını istiyoruz. Sürekli bu yönde birgösteriş ve tüketim çılgınlığı içinde ilkel beynimizi doyurmaya çalışıyoruz. İletişimkurarken de dilin gücünden ziyade kendi mükemmelliğini sergilemeye çalışantiplerle karşılaşabiliyoruz. İşte tam da bu noktada mükemmel olma isteğininhastalık safhasına gelen durumlara uç örnek olacak detaylarla dolu bir kitaptanbahsetmek istiyorum. Thomas Curran’ın Mükemmelik Tuzağı kitabı ibretlikörneklerle dolu. Onlardan biraz bahsedelim.1843 yılında geçen NathanielHawthorne’un hikayesinde konu şu :The Birthmark’ adlı hikayede tanımışbir bilim insanı kimyager olan Aylmer Georgia adında kusursuz güzellikte birkızla evlenir. Kızcağızın yüzü o kadar saf ve masumdur ki sol yanağındaki küçükbir doğum lekesi onun bu güzelliğini zedelemektedir.  Aylmer ‘kar beyaz bir yüzün üstündeki kızıl leke ‘ diye tabir ettiği bukusurdan o kadar rahatsız olur ki Georgiaya baktığında bu kusurdan başka  bir şey göremez. Aylmer için bu lekeGeorgia’nın ‘ölümcül kusuru’dur. Kısa sürede Aylmer’ın bu tiksintisi zavallıGeorgia’nın da öz benliğini öteleyip özgüvenini ezerek kendinden nefretetmesine sebep olur. Ve maalesef hikâye, idealize edilmiş birgüzellik uğruna bu çabayla başlarken hüsranla biteceğinden kimsenin haberiyoktur. Karı koca bir plan yaparlar. Yetenekli bir kimyager olan Aylmer birtedavi keşfedene kadar kimyasalları bileşikleri deneye yanıla Georgia’ınüzerinde tetkik etmeye devam eder. Her gün yaptığı bileşiklere ilişkinformülleri not defterinden tetkik ederken bazı notlarının başarı gösterdiğinigörse de aradığı hedeflediği idealize ettiği noktaya ulaşamamıştır. Ve tüm buçalışmaları başarısızlık olarak kayda düşer. Yine çalışmalarına devam eder ve adeta bir mucize olmuş gibi ‘ Eureka!’diye bağırır.  ‘Cennet çeşmesinin suyu ‘diye tarif ettiği karışımı Georgia’ya içirir. Kızcağız fenalaşır bayılır ertesigün uyandığında bir prenses güzelliği ile yatan Georgia’nın yüzündeki doğumlekesi kaybolmuştur. Karıkoca bu mücize karışımı ve başarılarını güle oynayakutlarlar. Ne yazık ki Hawthorne’un hikayesinin sonu acı biter. Aylmer karısıGeorgia’nın yüzündeki doğum lekesini düzeltmiştir ama bu onun hayatına malolur. Georgia’nın yüzü düzelmiş olsa da çok geçmeden o da lekesi gibi yok olurgider. Hawthorn’un The Birthmark’ı kaleme almasındankısa bir süre sonra dönem yazarlarından ve Annabel Lee şiiriyle tanıdığımızEdgar Alain Poe mükemmeliyetçiliğin trajik psikolojisine dair tüyler ürpertici.  ‘Artık bu kadarı da olamaz!’ dedirtecek bir hikâyekaleme alır. The Oval Portrait adlı hikâyeyi kısaca şöyle özetleyipdeğerlendirmeye geçelim. Poe’nun The Oval Portrait hikayesinde yaralı bir adamİtalya yarımadasında terk edilmiş bir köşke sığınır. Beraberindeki uşağı onu nekadar iyileştirmeye çalışıp yaralarını sarsa da durumu kötüye gider. Kendinibir odaya kilitler, ateşler içinde yatarken gözü duvardaki tablolara takılırhemen yatağın yanı başında tabloların hikayelerini anlatan bir kitapta vardır.O ateşli yorgun dakikalar içinde kıvranırken şamdan ışığını kitabı okuyacak biryakınlığa koyarken karşı duvarda kuytuda kalmış bir kadın tablosu dikkatiniçeker. Bu tablonun hikayesini arar bulur o kitapta. Ve açıkçası okuduğu şeylerşaşkınlığa düşürür bu adamcağızı. Çünkü tablonun hikayesine göre portredekikızın çok yetenekli ama biraz sorunlu olan genç bir ressamın karısıdır. Nadidebir güzelliğe sahip olan genç kadın kocasının kendini sanatına adamasındandolayı mustariptir. İletişim içinde olmayı istemektedir. Sadece iletişimkurabilirim düşüncesinden dolayı kocasına model olmayı kabul eder. Ama ressamkoca, sanatıyla o kadar meşguldür ki tabloda fırça darbeleri renk tonlamalarıışık oyunları  ile uğraşır günlercegecelerce. Karısının yüzüne bakmamaktadır. Arada bir soğuyan kahvesinden içermodelin oturduğu koltukta olup olmadığını bilememektedir bile. Sonra birden biranlığına kendine gelir bir de ne görsün karısı koltukta ilgisizlikten ölmüştür.İşte dil iletişim çok önemlikavramlar.  İnsan birlikte iken güçlü veyapıcıdır. Birlikte iken doğar hayatın güzellikleri. Kendimizi bunca yoğunlukiçinde savururken o kıymetli hayatın nerede biteceğini bilemeyiz. O sebepledili doğru ve güzel kullanmak herkesin temel görevidir. İyi bir iletişim mutlubir hayat demektir. İyi ilişkiler güçlü bir psikoloji demektir. Çehov’un VanyaDayı adlı eserinden bir sahne ile bitereyim yazıyı. Çünkü eninde sonunda herşeybitecektir ömürde ..ömür bitmeden iletişim içinde olmak en büyük kazançtır.Vanya Dayı adlı oyun Anton Çehov’un 1897’de yayınladığı bir oyun. Çehov, ülkesi Rusya'nın ekonomik vetoplumsal olarak karışık olduğu bir dönemde yazdığı bu tiyatrooyunundanamusuyla çalışan ve kazandığı ile yetinmeye çalışan Vanya ve yeğeni Sonyaile çalışmadan gösterişli bir hayat süren Profesör Serebryakov ve genç karısıYelena arasındaki çatışmayı anlattı. Anton Çehov "Vanya Dayı"oyununda Vanya ile yeğeni Sonya arasında geçen diyalogda şöyle diyor: SONYA:"Ne yapabiliriz? Yaşamakgerek! Yaşayacağız Vanya Dayı.Çok uzun günler, boğucuakşamlar geçireceğiz.Alınyazımızın bütünsınavlarına sabırla katlanacağız.Bugün de, yaşlılığımızda dadinlenmek bilmeden başkaları için çalışıp didineceğiz.Ecel gelip çatınca da uysalcaöleceğiz ve orada, mezarın ötesinde, 'Çok acı çektik, gözyaşı döktük, çok acışeyler yaşadık,' diyeceğiz...Tanrı da acıyacak bize ve bizseninle canım dayıcığım, parlak, güzel, sevimli bir hayata kavuşacağız.Buradaki mutsuzluklarımızasevgiyle, hoşgörüyle gülümseyeceğiz ve dinleneceğiz...İnanıyorum buna dayıcığım,bütün kalbimle, tutkuyla inanıyorum...Dinleneceğiz! Dinleneceğiz!Melekleri dinleyeceğiz, elmasgibi yıldızlarla kaplı gökleri göreceğiz.Dünyanın tüm kötülüklerinin,tüm acılarımızın, dünyayı baştan başa kaplayacak olan merhametin önünde silinipgittiğini göreceğiz.Ve hayatımız bir okşama gibidingin, yumuşak, tatlı olacak.İnanıyorum, inanıyorum buna.Zavallı, zavallı Vanya Dayı,ağlıyorsun...Hayatında mutluluğu tadamadınama bekle Vanya Dayı, bekle... Dinleneceğiz... Dinleneceğiz!" Son söz olarak şunudiyebilirim. İletişim her alanda huzur başarı kazanç sağlar. Ama her şey bitersonuç ölümdür. O halde bir şeyleri çok kaygı boyutuna vardırmadan iletişimiçinde yaşamak en büyük kazanç en tatlı mutluluktur. 1)  Ezop Masalları2)  Mükemmelik Tuzağı Thomas Curran KronikYayınları Sayfa 17-203)  Vanya Dayı Anton Çehov Tiyatro oyunu